Şair: Kaan Metin Çelik ASRİ MEZARLIGINDA AŞK Bir gün yolum düştü Asri mezarlığına Etrafta bir aşk lal sessizliği İçimde bir ürperti Ortada musalla taşı Kim bilir kaç ziyaretçisi oldu Dolaşıp durdum Mezar taşları arasında Birden gözüm az ilerdeki Mezar taşına ilişti Nerde olursan ol ayda bir gel emi anne diye yazılmıştı Taşlara bir acı bir feryat Öylece kazınmıştı Bir başka taşta Bir anne yavrusunun acısını kırık kalpli diye yazdırmış Resmini yapıştırmıştı Mezarın içindeki kız Daha on dört yaşındaydı Kabrindeki çiçekler Onun gibi daha solmamıştı Ben bile bittim kahrımdan Annesi nasıl dayanmıştı Gülen yüzlerini maviş gözlerini Toprak ana bağrına basmıştı Bazıları daha bebekmiş kundak içinde Kundağıyla gömmüşler kefen niyetine Kimi asker kimi polis Şehit düşmüş vatanı uğruna Hasret gitmiş eşine yavrusuna Hepsinin sonu aynı ama Mezar taşları bile ayrı ayrı. Kiminin dört başı mamur Kiminde taş bile yok Kimisi sahipsiz Kiminde ağlayan çok Bilmem duyuyorlar mı Görüyorlar mı gelenleri Bir zaman güler oynarken Şimdi susmuş lal olmuş dilleri Bizlere bir ders olsun mezarlıklar Hayatını boş amaçlar uğruna harcayanlar Arada sırada buraya gelmeli Ömrün en acı bestesini Burada dinlemeli Hayatın en acı bestesini onlardan dinlemeli